به دلیل لایه‌های زمین‌شناسی که در آن کشف شد، دانشمندان آن را «اسپینوسورید صخره‌ی سفید» نامیدند این موجود یک شکارچی با ابعاد چشمگیر بود. رهبر این مطالعات اعلام کرد که : این موجود، حیوان بزرگی بود که طول آن بیش از 10 متر و وزن آن احتمالاً چند تن بود. با مطالعه برخی ابعاد، به نظر می‌رسد او یکی از بزرگترین دایناسورهای شکارچی که تا کنون در اروپا پیدا شده است و شاید حتی بزرگترین دایناسورهایی که تاکنون شناخته شده است. این کشف به دنبال تحقیقات قبلی تیمی از دانشگاه ساوتهمپتون بر روی اسپینوسوریدها انجام شد که در سال 2021 مقاله‌هایی را منتشر کردند که جزئیات کشف دو گونه جدید را شرح می داد.
استخوان‌های «اسپینوسورید صخره سفید» در کامپتون چین، در ساحل جنوب غربی جزیره‌ی وایت، کشف شدند و شامل استخوان‌های لگن بزرگ و مهره‌های دم هستند. سنگ‌های کرتاسه به خاطر دایناسورهایشان مشهور هستند. با این حال، این سنگ‌ها کمتر به رسمیت شناخته شده اند با این که پیشینه فسیلی جزیره دایناسورهایی را از دوره های مختلف تاریخ حفظ می کند، که برخی از آنها امروزه هنوز به خوبی شناخته نشده‌اند. یکی از نویسندگان این مقاله گفت: «سازند Vectis با قدمت 125 میلیون ساله آغاز دوره افزایش سطح دریا را حفظ می‌کند، جایی که «اسپینوسورید صخره سفید» در جستجوی غذا در آب‌های تالاب و زمین‌های شنی می‌چرخید. از آنجایی که در حال حاضر این موجود فقط از روی قطعات شناخته شده است، ما نام علمی رسمی به آن نداده‌ایم. ما امیدواریم که بقایای اضافی آن به موقع پیدا شوند.»
این حیوان جدید استدلال قبلی ما مبنی بر اینکه دایناسورهای اسپینوسورید قبل از اینکه گسترده‌تر شوند، در اروپای غربی منشأ گرفته و متنوع شده‌اند را تقویت می‌کند. علامت‌های روی استخوان همچنین نشان می‌دهد که چگونه، حتی پس از مرگ، بدن این غول احتمالاً سهم طیف وسیعی از لاشخورها و تجزیه کننده‌ها شده است. بیشتر این فسیل‌های شگفت‌انگیز توسط نیک چیس، یکی از ماهرترین شکارچیان دایناسور در بریتانیا، که متاسفانه درست قبل از همه‌گیری کووید درگذشت، پیدا شد.یکی از محققان می‌گوید: من با نیک به دنبال بقایای این دایناسور بودم و یک توده از لگن پیدا کردم که حفره‌هایی در آن ایجاد شده بود که هر کدام به اندازه انگشت اشاره دست بود. ما فکر می کنیم لارو استخوان خوار یک سوسک لاشخور باعث ایجاد آنها شده است. این یک فکر جالب است که این قاتل غول پیکر تبدیل به غذای بسیاری از حشرات شد. در آینده نزدیک، دانشمندان قصد دارند بخش‌های نازکی از این ماده را برای بررسی ویژگی‌های داخلی کوچک استخوان‌ها تولید کنند که می‌تواند اطلاعاتی را در مورد سرعت رشد و سن آنها آشکار کند.