حوریه رخشانی| چند روز گذشته استان سیستان و بلوچستان روزهای ابری و بارانی را پشت سر گذاشت؛ از آسمان ابری سیستان گرفته تا شدت بارش هایی که در جنوب استان تبدیل به سیلاب شد؛ سیلابی که علی رغم خسارت ها ناامیدی کشاورزان را در خود غرق کرد و امید به سال زراعی جدید را در دل مردم زنده کرد.
اما در سهمگینی سیل بلوچستان هول و هراس عده ای موجب شد تا تصویری بی نام و نشان به نام و نشان سیل بلوچستان در فضای مجازی دست به دست شود.تعدادی آب به آسیاب توهم ریختند و با ابراز نگرانی از چنین حادثه ای موجب شدند تا حقیقت در این تصویر غرق در سیلاب خبری فضای مجازی شود؛شایعه ای که خیلی زود سیل کشور افغانستان را تبدیل به سیل بلوچستان کرد! در برخی نظرها در فضای مجازی مردم کشور ابراز همدردی کردند و در برخی دیگر تاسف خوردند که چرا چنین حادثه ای مدیریت نشد، غافل از اینکه نه گویش مردمی که در تصویر هستند و نه مکان ان متعلق به بلوچستان نیست.
برخی حتی این ویدئو را مربوط به سیستان دانستند و نمی دانستند که هنوز هم زمین سیستان عطش دارد و امروز مردم در تالاب هامون با همان اشتیاق همیشگی دست به دعا شدند و نماز باران را اقامه کردند.
در این بین از آب حیاتی که در زمین بلوچستان جاری شد تا نماز بارانی که در سیستان خوانده شد این تنها آب پاکی بود که بر روی جوسازی مغرضانه ریخته شد.
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۱
دلسوزی دلواپسان برای سیستان و بلوچستان یا انحراف اذهان از فاجعه پلاسکو!دلواپسان چنان خوشحال از فرصت پیش آمده برای فضاسازی رسانه ای برای سیل سیستان و بلوچستان هستند که فراموش کرده اند که این همان استانی است که به دلیل وجود هم وطنان اهل سنت همیشه سیاست های تنگ نظرانه ای از طرف دولت دلواپسان علیه آنها حاکم بوده است.
یعنی حنای دلواپسان برای هر کسی رنگ داشته باشد برای مردم استان سیستان و بلوچستان رنگی ندارند.
چیزی که مشخص است رسانه های ... و دلواپسان در حال تقلا برای این هستند که توجه مردم را از پلاسکو دور کنند در حالی که فراموش کردند که این مردم بودند که از طریق شبکه های اجتماعی، رسانه ها را به سمت توجه به این فاجعه سوق دادند نه رسانه های میلیاردی و بودجه بگیر.
از ۲۷ دی ماه آماده باش کامل برای باران در این استان حاکم بوده ولی سیستان و بلوچستان خشکسالی زده چنان تشنه ی باران بود که حتی علی رغم خسارات سیل، مردم خوشحال هستند زیرا با این بارش سدها به اندازه نیاز یک سال استان آب ذخیره کردند و به نوعی این جشن کشاورزان است که می دانند سال جدید خوشی پیش رو دارند.