یک روان شناس گفت: همه انسانها بالاخص نوجوانان محبت پذير مي باشند و نياز به محبت از اساسي ترين نيازهاي هر انسان مي باشد.
سید محسن ایوبی افزود: از آنجا كه از طريق رفتارهاي تشويق آميز كلامي و غير كلامي شاهد بيشترين، مؤثرترين و پايدارترين اثر در رفتار دانش آموزان هستيم، در حالي كه وقتي دانش آموزي را تنبيه مي كنيم، نه تنها به هيچ يک از نيازهاي خطري و اساسي او پاسخ نمي دهيم بلكه تعادل حياتي اش را برهم زده او را با تجربه ناخوشايندي كه همواره از آن گريز دارد مواجه مي كنيم. ولو اينكه بطور موقت رفتار مطلوب آن را كنترل كرده باشيم.
وی افزود: دانش آموز اگر از لحاظ درسي و اخلاقي در سطح غير قابل قبولي باشد بايد نقطه مثبتي در وضع رفتار و ظاهر او يافت و از آن بعنوان جاي پايی براي تشويق وي استفاده كرد. مثلا ممكن است دستهايش لطيف و يا موي سرش اصلاح شده ومرتب باشد. همچنين ممكن است به تميزي كفشهايش اهميت بدهد. يا دفتر و كتاب خود را خوب نگه داري كند. به هر حال بايد از همان نقطه مثبت و روزنه كوچک نوري به زندگي تحصيلي دانش آموز تابيده، شخصيت قابل قبولي از او ساخت و زندگي جديدي را برايش پي ريزي كرد. سرگرميها و علایق دانش آموز نيز نبايد از نظر معلم دور نمايد.
وی بیان کرد: مقداري توجه و تحسين براي هر كسي مفيد است. چون انسان نياز به تاييد و احترام ديگران دارد. و مي خواهد در هر كاري كه فعاليت مي كند ديگران كوشش او را قدر بدانند و برايش ارزش قائل شوند. منتها براي سرآمد شدن يا برجسته شدن و دريافت تحسين بايد كوشش بيش از حد متعارف داشته و البته به موازات كوشش آمادگي و استعداد آن فعاليت ويژه هم بايد در انسان باشد.
ایوبی اشاره کرد: دانش آموز بايد عمل خوب را بر پايه عمل به وظيفه شخصي و اجتماعي وب دون توقع داشتن پاداش انجام دهد. ولي والدين به اين عنوان كه فرزندشان فردي وظيفه شناس است او را تشويق كنند. تشويق بهتر است صورت مالي پيدا نكند بلكه اولا كودک بايد خواندن نماز را مانند ديگران وظيفه خود بداند و ثانيا تشويق ما از او به عنوان ابزار رضايت از انجام وظيفه اش باشد. يعني نشان دهيم كه از عملش خشنوديم و بعد در بستن بالاتر به او بفهمانيم كه خدا هم از اين عمل او راضي است.
وی در رابطه با چگونگی نوع تشویق دانش آموز گفت: تنبيه شديد نوجوانان در قبال انجام رفتار نا مطلوب ممكن است موقتا به حذف آن رفتار در كودک بينجامد. ولي در بيشتر مواقع به بروز رفتارهاي جبراني انتقام جويانه و ضد اجتماعي مي گردد و يا مشكلات هيجاني ديگري را به بار مي آورد. تنبيه هايي كه معلمان بر كودكان روا مي دارند از يک طرف مشكلات عاطفي و اختلافات رفتاري را موجب مي گردد و از طرف ديگر رابطه معلم شاگرد آشفتگي ايجاد كرده و امكان بازسازي و ترميم آن را مشكل و در مواقعي دور از دسترس مي سازد.
وی ادامه داد: در چنين شرايطي دانش آموز تصور منفي را كه از معلم تنبيه گر دارد ممكن است به معلمان ديگر، محيط آموزش و حتي فضاي فيزيكي مدرسه هم نسبت دهد. معلمان پرخاشگر و هيجاني كه از عهده كنترل رفتار خودشان بر نمي آيند با تنبيه هاي شديد و مكرر آثار سوء در سازگاري شاگردان خود خواهند گذاشت و مقاومت آنها را در يادگيري دروس برخواهند انگيخت.
ایوبی اضافه کرد: بطور كلي انجام يک تحقيق مستلزم هدفهايی است كه اين هدفها از پيش در نظر هر محققي نقش بسته است. چون تشويق در مدارس راهنمائي بطور مستقيم و غير مستقيم صورت مي گيرد و باید اهداف تحقيق نيز در برگيرنده روشها باشد. لازم به ذكر است كه با تشويق دانش آموز قادر به انجام کارها خواهد بود تا فرآيندهاي ياد گيري او تقويت شده و علاقه به حل مسائل پيدا نمايد.
وی در پایان گفت: از آنجائيكه خانواده ها و مدارس ابتدايي ترين و مهمترين كانون پرورش و تربيت كودكان و نوجوانان هستند، گردانندگان آنها والدين و آموزگاران هستند و اصلي ترين نقش را در اين زمينه به عهده دارند، بايد با اصول و قوانين تربيت آشنايي كامل داشته باشند و آن را به عنوان احسن بكار گيرند. چرا كه اگر اين اصول و قوانين بكار برده نشوند نبايد در انتظار موفقيت آموزش و پرورش باشيم.