سردبیر تابناک سیستان و بلوچستان| در خبرها لیست بلندی از مدیران استان آمده بود که استاندار محترم سیستان و بلوچستان از ایشان به واسطه فعالیت های زیست محیطی شان و موفقیت استان در کسب عناوین و افتخارات در سطح ملی تقدیر به عمل آورده بود.
ضمن احترام به استاندار خدوم استان جناب آقای مهندس اوسط هاشمی که به شخصه شاهد تلاش و جهد شبانه روزی ایشان در راه توسعه و آبادانی استان بوده ام، به مطلب مهمی که شاید امروزه در بخش های مختلف اقتصاد شاهد آن هستیم، اشاره می کنم.
صرف نظر از جشنواره شهید رجایی که به نحوی مختص ارگان ها و بخش های مختلف دولت است، چرا در خصوص تقدیر از فعالان زیست محیطی، از بخش خصوصی غافل بوده ایم؟
این خبر بسیار شیرین است که استان سیستان و بلوچستان در سطح ملی موفق به کسب عناوین زیبا و والای محیط زیستی شده است، ولی آیا دولت در ممیزی خودش به این افتخارات دست پیدا کرده است؟
امروزه سیستان و بلوچستان میزبان سرمایه گذاران و مشتاقان آبادانی این استان مستعد است. سرمایه گذارانی که بعضا اولویت یک خود را محیط زیست قرار داده اند و سپس منافع خود و سهامداران را در نظر گرفته اند.
این نکته بسیار مهم است. خیلی از ما هنوز یاد نگرفته ایم که در ابعاد خرد و در مقیاس اتومبیل خود اینگونه بیاندیشیم که اگر اینگونه بود از کنار اتوبان کیلو کیلو فیلتر سیگار و پوست انواع میوه و کاغذ و دستمال کاغذی جمع نمی شد؛ از جنگل و دریا و سواحل که بماند.
چندی پیش در مصاحبه با مدیرعامل سومین قطب پتروشیمی ایران در چابهار، وی بیان داشت که با صرف هزینه های بالا سیستمی را برای شهرک پتروشیمی مکران تعبیه و طراحی کرده ایم که برای حفاظت از محیط زیست، فاضلاب شهرک نیز کاملا تصفیه و آب آن صرف آبیاری درختان داخل شهرک می شود.
اینکه این استان مفتخر به میزبانی چنین صنعتگران علاقه مند به مسائل زیست محیطی است مسئله ای است که امروزه مردم عسلویه و ماهشهر درد فقدان چنین مدیرانی در ادوار پیشین را به خوبی حس می کنند؛ صنعتگرانی که به جیب و سود خود فکر می کردند و مسایل زیست محیطی را تشریفاتی اداری و مختص دولت می دانستند.
به نظر می رسد حال که صنایع بزرگ و مادری چون پتروشیمی، فولاد، لاستیک سازی، خرما، نیروگاه، سیمان، راه آهن، بندر و... در این استان در مقیاس بعضا ملی و جهانی در حال ایجاد و توسعه است و پس از اجرای اصل 44 در سطح کشور طی سالیان اخیر، روشی نیز برای خصوصی سازی اذهان مدیران دولتی پیدا کرد که به بخش خصوصی نه به عنوان یک مسئله تزئینی و شعارگونه، که به مانند یکی از ارکان توسعه نگاه کنیم.
مگر پتروشیمی های مکران و فولاد مکران در جنوب استان، صنایع لاستیک سازی در شمال استان، سیمان در خاش و اینهمه صنایع کوچک و بزرگ کم در حوزه محیط زیست فعالیت کرده اند که امروزه جایزه آن را نماینده عالی دولت در استان به بخش های مختلف دولتی تقدیم کند؟