خبر درگذشت مولوی محمد یوسف حسین پور برای بسیاری از مردم استان اندوهناک و برای دوستان و دوستدارانش دردناک بود.
مولوی حسین پور همچون کوهی از علم و دانش درگشت سراوان نشسته بود و تشنگان علم و دانش از اقصی نقاط به دیدارش می شتافتند.
بی ادعا بود و با محبت، کم حرف بود و با سخاوت هرگاه با او وارد مباحثه ی علمی می شدی آنگاه این شخصیت دوست داشتنی کم حرف به وجد می آمد و چنان برایت سخن می گفت که اگر او را نمی شناختی از پر حرفی او تعجب می کردی و تو که او را می شناختی و می دانستی که اهل خودنمایی و خودستایی نیست چنان مجذوب سخاوت علمی او می شدی که دلت نمی خواست کلامش به پایان برسد.
هربار که او را می دیدم به بهانه ای وارد بحث می شد و با پرسشی اصرار داشت که اظهار نظر کنم و چون اظهارنظر می کردم با پرسش های دیگر بیشتر مرا به سخن گفتن وادار می کرد و پس از گفتگویی کوتاه در مباحث علمی و دینی و به ویژه تاریخ اسلام آنگاه می گفت خوب از کشور چه خبر، از استان چه خبر؟ یاد آن عالم فرزانه به خیر و شادی باد که هرگز اجازه نمی داد در برابر کوه علم او احساس کوچکی بکنی.
روزنامه سیستان و بلوچستان