اینترنت از جمله ابزاری است که هم می تواند سودمند باشد و هم آسیب زا، از اینرو برای پیشگیری از جرایم لازم است والدین از سنین پایین فرزندان خود را نسبت خطرات بالقوه آن آگاه کنند.
قطعاً اینترنت و فضای مجازی جریان دسترسی به اطلاعات را در زندگی امروزی متحول و لاینفک کرده و آن را می توان به دریایی تشبیه کرد که هر غواص و جستجو گری باید بداند در آن به دنبال چیست؛ وگرنه سرگردان از این سوی به آن سوی رفته و با تمام شدن هوای تنفسی اش دچار خفگی و مرگ می شود. ضمن آنکه در این دریا انواع جانوران خطرناک در کنار زیبایی های خیره کننده آن وجود دارند که ناگاه به انسان حمله ور شده و باعث خاتمه حیات فکری او می شوند. غواصی در این دریای بی انتها نیازمند آموزش و به همراه داشتن تجهیزات است.
بخش آسیب زای اینترنت از جایی شروع می شود که حدود و قوانین آن را نشناسیم و ما فرزندان خود را درحالی که ناآزموده هستند به درون این اقیانوس مواج و پرخطر نیندازیم.
البته همه تقصیرات متوجه ما نیست؛ چرا که نوجوانان و جوانان خارج از کنترل خانواده نیز امکان دسترسی به این بستر را داشته و در کافی نت ها، مدارس، دانشگاه ها و یا از طریق تلفن های همراه می توانند به اینترنت وصل شوند.
مهمترین خطرات
افتادن در دام هرزه نگاران و عادی شدن تدریجی انس با زشتی ها و زمینه های گناهان گونا گون.
اعتماد به سخنان و اطلاعات نادرست و ضعیف و از بین رفتن تدریجی قدرت استدلال و منطق.
قرار گرفتن در شبکه های غیر اخلاقی و منحرف مانند شبکه های شیطان پرستی و ....
فراهم شدن مقدمات برقراری روابط نامشروع با جنس مخالف تحت عنوان دوستی.
اعتیاد به اینترنت و از دست دادن وقت در آن بدون دستاوردی روشن.
بازماندن از فعالیت های سازنده علمی، ورزشی، شغلی و ...
افتادن در دام های اقتصادی نظیر شرکت های هرمی.
کاهش روابط سازنده درون خانوادگی و انزوا گزینی.
راه حل
اولین باری که فرزندمان می خواهد به اینترنت متصل شود را بسیار با اهمیت تلقی کنیم مثل اولین باری که نوجوان ما می خواهد با دوستانش و بدون خانواده به یک اردوی تفریحی برود یا به یک مسافرت رفته روزها و شب هایی را به دور از چشم والدین بگذراند. شناخت نسبی خانواده ها از کار با رایانه یک ضرورت است.
گام بعدی شناخت سایت هایی است که معمولا جوانان به آنها سر می زنند. این سایت ها مثل پاتوق هایی است که عده ای در آنجا همدیگر را می بینند و با هم از هر دری سخنی می گویند. صحبت کردن با فرزندان در مورد محاسن و خطرات اینترنت هم تا حدودی کارساز است. این یعنی که به انتخاب و درک و سلامت فرزندمان احترام گذاشته و به او می گوییم خودت می فهمی فقط خواستم من هم نکاتی را متذکر شده باشم.
از سوی دیگر باید برای اوقات فراغت جوانان و نوجوانان برنامه ریزی و ایجاد انگیزش نمود، به نحوی که او در این سنین فرصت زیادی برای مراجعه بی هدف به اینترنت و پرسه زنی در سایت های بی فایده نداشته باشد. نوجوانان و جوانان نیز به اموری مانند ورزش و یا کاری درآمدزا علاقمندند باید این علاقه ها در آنان شناسایی شده و متناسب با روحیات و علاقه های فرزندان، مدیریت زمان و عمر آنان را در دست گرفت.
تهیه و تدوین: اداره اطلاع رسانی معاونت اجتماعی فرماندهی انتظامی سیستان و بلوچستان