یادداشتی بر مصاحبه مولوی عبدالحمید با رادیو فردا

تابناک : پس از مصاحبه مولوی عبدالحمید امام جمعه مسجد مکی زاهدان با رادیو فردا ، وبسایت سیستان فراموش شده یادداشتی دراین خصوص منتشر کرد.

متن این یادداشت بدین شرح است :

در وهله اول با توجه به اقدامات و سخنان چند وقت اخیر جناب مولوی عبدالحمید ، مصاحبه ایشان با رادیو فردا که پیشینه عملکردیش درخصوص نظام جمهوری اسلامی و مردم ایران بخوبی روشن است ، دور از انتظار بود و در وهله دوم مطالبی که در این مصاحبه از سوی این رادیو به نقل از ایشان منتشر شد ، بعضا دور از واقعیت ، نگران کننده و جای تامل دارد.
از چه باب بیان میکنیم که این مصاحبه دور از انتظار بود ، از این جهت که ایشان در بیست و پنجمین همایش دانش آموختگی طلاب دارالعلوم زاهدان به صورت مستقیم بیان داشت : ما به مقام معظم رهبری و رئیس‌جمهور محترم اطمینان می‌دهیم که ما دست رد به سینه کسانی می‌زنیم که می‌‌خواهند تفرقه ایجاد کنند.
اما مصاحبه با رادیو فردا و سایر رادیوهایی از این قبیل که بارها نشان داده اند هیچ دلسوزی درخصوص مطالب منتشر شده ، نسبت به مردم ایران ندارند و تنها به سمت و سویی حرکت می کنند که از کوچکترین موضوعات ، مسائلی چالشی برای کشور بوجود آورند ، نقض همان گفته و ده ها مورد از این دست است که جای نگرانی دارد و می طلبدکه ایشان در مشورت با اهالی شورای مشورتی خود تجدید نظر نمایند تا چنین ،گفته های خودشان را نقض نکنند و خدای نکرده در پازل دشمن بازی نکنند.

بخشی از این مصاحبه را کانال تلگرامی رادیو فردا چنین روایت می کند : مولوی عبدالحمید، امام جمعه اهل سنت زاهدان ، از اعمال «تبعیض» علیه سنی مذهب‌ها و «فقدان مساوات» میان اقوام و مذاهب در ایران انتقاد کرد.
آقای عبدالحمید بار دیگر خواستار رفع «تبعیض» نسبت به اهل سنت در زمینه‌هایی چون «واگذاری مسئولیت و مناصب استانی» و «رعایت مساوات در استخدام و به کارگیری همه ملت ایران» از هر قوم و مذهب شده است.

این سخنان در حالی مطرح می شود که هنوز چند روزی از انتصاب یک زن بلوچ اهل سنت بعنوان سفیر از سوی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران نمی گذرد و پیش از این نیز دولت ها بخصوص دولت فعلی نشان داده اند که در انتصابات استانی و حتی کشوری در زمینه انتصاب نخبگان اهل سنت و بلوچ محدودیتی قایل نیستند و در سطوح مختلف از جمله معاونت استاندار ، فرماندار ، بخشدار ، مدیران کل ، رئیس اداره ، ریاست فدراسیون های کشوری و . . . . از آنان استفاده شده است و در استخدام ها نیز در حال حاضر در مناطق بلوچ نشین الویت با برادران اهل سنت و بلوچ می باشد و در برخی موارد نیز شاهدیم که مهربانی ها به این عزیزان بیش از سایر اقوام منطقه می باشد ، حال چرا دراین شرایط حساس بین المللی چنین مطالبی بیان می شود ، جای تامل و گلایه دارد.
آنچه را باید به جناب مولوی عبدالحمید یادآور شویم این است که : که همه در یک کشتی نشسته ایم و جامعه ایران ، بلوچ اهل سنت ایران را بعنوان هموطن خود قبول داشته و دارند و هیچ مشکلی از این باب مشاهده نمی شود و این سخنان نه تنها دردی را دوا نمی کند ، بلکه فضای همدلی و رشد برای نخبگان بلوچ را گاها تنگ تر هم می کند.
درخصوص کمبود امکانات ، بیکاری ، فقر و …. در منطقه نیز نمی توان گفت که این معضل تنها در مناطق بلوچ نشین وجود دارد و مثال های نقض فراوانی برای آن وجود دارد ، از جمله آن می توان به همین منطقه شیعه نشین سیستان اشاره کرد که مردمانش با هزاران مشکل ریز و درشت مواجه هستند و از سوی در مناصب استانی هم مورد بی مهری قرار می گیرند ، پس توصیه این است ، فضای همدلی و برادری فعلی را نباید ، فدای برخی جبهه گیری های احساسی و دور از واقعیت کرد.