عکس نزدیکان و عزیزانی که بعد از مرگ آن‌ها گرفته شده، ممکن است به نظر عجیب و ناخوشایند بیاید. اما در دوران ویکتوریا در انگلستان، این راهی بود برای بزرگداشت مردگان و کم کردن اندوه از دست دادنشان.
تصاویری نه چندان خوشایند به طرز عجیبی خانواده‌ها را در کنار مردگانشان به نمایش می‌گذارد. به نظر می‌رسد نوزادان خواب هستند. زنان جوانی که بر اثر بیماری سل به خواب ابدی رفته‌اند، ولی از طرفی مرگ آن‌ها را زیباتر کرده است. بر اثر شیوع بیماری‌های واگیر مانند دیفتری، حصبه و وبا در دوران سلطنت ملکه ویکتوریا آمار مرگ و میر افزایش چشمگیری پیدا کرده بود و این باعث شد از سال ۱۸۶۱ برای ملکه داغدار یک لباس مخصوص عزاداری طراحی و دوخته شود. اشیای به جا مانده از مردگان هشداردهنده و یادآور مرگ بودند؛ به این معنا که "به یاد داشته باشید خواهید مرد".
زمان طولانی نوردهی هنگام عکسبرداری و بیحرکت بودن مردگان باعث می‌شد تصویر آن‌ها واضحتر از افراد زنده در کنارشان باشد
بعضی مواقع بعد از چاپ عکس چشم‌ها نقاشی می‌شد تا حس زنده بودن را القا کند (سمت چپ) در غیر این صورت مرگ در عکس آشکارتر بود (سمت راست)
تکه‌هایی از مو را می‌بریدند و داخل محفظه‌هایی بر روی انگشتر یا گردنبند می‌گذاشتند. با موم ماسک صورت درست می‌کردند و تصویر‌ها و نماد‌هایی از مردگان را به شکل نقاشی و مجسمه حفظ می‌کردند.
با اختراع عکاسی در اواسط دهه ۱۸۰۰ عکس محبوبیت خاصی در بین مردم پیدا کرد. مقرون به صرفه بودنش منجر به پیدایش عکاسی پرتره از مردگان شد.
اولین شکل موفقیت‌آمیز عکاسی به صورت دایمی (داگرئوتایپ)، ثبت تصویر کوچک و بسیار دقیق بر روی صفحه آغشته به پودر نقره بود که تجملاتی و گران‌قیمت به حساب می‌آمد؛ اما نه به اندازه هزینه یک پرتره نقاشی شده که قبلا تنها راه حفظ و نگهداری تصویر یک شخص بود. با افزایش تعداد عکاسان، هزینه عکس‌های داگرئوتایپ هم کاهش یافت. در دهه ۱۸۵۰ با استفاده از فلز نازک، شیشه یا کاغذ به جای نقره رویه‌های تازه‌ای برای تولید تصویر داگرئوتیپ ارزانتر ابداع شد.
در این عکس، یکی از دوقلو‌ها مرده و دیگری زنده است. کودک مرده با گل احاطه شده است
از چپ، عکس دو دختربچه با مادر مرده خود؛ سوگوار پدری برای کودک مرده و زنی با گونه‌های رنگ آمیزی شده در حالی که کودک نوپای مرده او رنگ پریده است.
تمام خانواده از جمله گربه دور کودک مرده‌ای روی زمین جمع شده‌اند که به نظر خواب می‌آید
پرتره‌های مرگ به طور فزاینده‌ای در دوره ویکتوریا محبوب شد؛ وقتی که شیرخوارگاه‌ها گرفتار بیماری‌های واگیر کشنده‌ای مثل سرخک، دیفتری، مخملک و سرخجه شدند. این اولین باری بود که خانواده‌ها به فکر گرفتن عکس با اجساد عزیزانشان افتادند چرا که این آخرین شانس و فرصت برای ثبت دایمی چهره کودک محبوبشان بود.
اما از آنجایی که مراقبت‌های بهداشتی باعث افزایش امید به زندگی در کودکان شد، تقاضا برای عکسبرداری از مرگ کاهش یافت. ظهور عکس‌های فوری، زنگ مرگ را برای هنر به صدا درآورد؛ زیرا بیشتر خانواده‌ها از آن پس از زندگی عکس می‌گرفتند. اکنون، این تصاویر به جا مانده ازمردان، زنان و کودکان با حس اندوه از دست دادن زودهنگام یک عزیز، به زندگی خود ادامه می‌دهند.
یادآوری: "به یاد داشته باشید که خواهید مرد".
چشمان پسر روی عکس نقاشی شده است، در حالی که دخترک صحنه‌آرایی شده است، گویا هنگام بازی با عروسک‌های مورد علاقه‌اش خوابش برده است
عکس با یک عزیز مرده را آخرین شانس برای ثبت یک پرتره خانوادگی با کودک محبوبشان می‌دانستند
عکاسی مرگ فقط در اروپا محبوب نبود. این تصاویر در استرالیا گرفته شده و بخشی از مجموعه‌ای است در کتابخانه نگهداری می‌شود