کد خبر: ۹۵۵۶۰۲
تاریخ انتشار: ۲۴ فروردين ۱۴۰۰ - ۱۳:۲۸ 13 April 2021

موازنه تهدید بین جمهوری اسلامی و اسراییل به هم خورده است. احتمالا متهم اصلی این وضعیّت، انتقام های روی هم انباشته شده باشد. گویا به تأخیر انداختن انتقام خون شهیدان سلیمانی و فخری زاده و پاسخ به حادثه سال گذشته در سایت هسته ای نطنز، از اعتبار تهدیدات مسئولان ما علیه دشمن صهیونیستی کاسته و وی را در تداوم اقدامات تروریستی خصمانه اش جری تر نموده است. اعتباربخشی به تهدیدات یکی از بنیان های اصل مهم بازدارندگی است. اعتباربخشی که نباشد، بازدارندگی از بین رفته است.

به نظر میرسد اشتیاق برخی از مسئولان ما برای حفظ فضای مذاکراتی بازگشت آمریکا به برجام، دلیل اینهمه تردید و تعلل در برخورد با اقدامات خصمانه اسراییل باشد. غافل از آنکه اولاً مذاکرات یاد شده در خوش بینانه ترین حالت هم، آورده چندانی بجز گشایش های نمایشی برای مصارف انتخاباتی ندارد و ثانیاً چنین عقب نشینی های مصلحت آمیزی، حتی بر همان روند مذاکرات هم تأثیر معکوس دارد. آخرین شاهد آن، همین حادثه اخیر در نطنز است که با هدف خالی کردن دست ایران در مذاکرات انجام شده است. مذاکره ای موفق است که متکی به اقتدار ملّی باشد. اقتدار ملّی در گرو عزتمندی ملّی است. مماشات با خباثت های دشمن، تضعیف کننده اقتدار و عزت نفس ملّی است.

در خصوص حادثه یاد شده باید توجه داشت انتقام فقط محدود به ضربات نظامی یا اطلاعاتی نیست که مقتضیات و محدودیت های خاص خود را بویژه از منظر زمانی داشته باشد. وجهی از انتقام می تواند به صورت فنی و سیاسی و در لحظه انجام پذیرد. ایجاد سایت های هسته ای جدید در مکان های جدید و با فناوری های جدید می تواند یک واکنش مناسب به رفتارهای این چنینی دشمن باشد. وزیر خارجه مان در پاسخ به اتفاق اخیر گفته اند سانتریفیوژهای پیشرفته تری در نطنز نصب خواهیم کرد. این ایده دو مشکل دارد: اول آنکه آلوده بودن سایت هسته ای نطنز از وجوه گوناگون سخت افزاری و نرم افزاری و حتی نیروهای نفوذی بارها به اثبات رسیده است. علت اصرار طرف غربی به متمرکز نمودن همه اقدامات هسته ایران در این سایت هم به همین جهت است. از کجا معلوم اسراییل برای خرابکاری های آینده، همچنان در نطنز از این نوع آلودگی ها در چنته نداشته باشد؟ دیگر آنکه با توجه به از دست دادن زمان در این وهله حساس و اسارت ما در تعهدات بلاتکلیف برجامی، این اقدام پاسخ برابری به خرابکاری انجام شده به حساب نمی آید.

ایران در مقام پاسخ، همچنین می تواند گفتگوهای خود را با دولت های غربی معلق کند. مخصوصا اکنون که ادعای حسن نیت طرف غربی به روشنی زیر سوال رفته است. این چگونه مذاکره ای است که به موازات تخریب و تهدید انجام می شود!؟

همه واکنش های یاد شده اما منوط به آنست که دستگاه دیپلماسی ما، حساب اسراییل را از دولت های غربی جدا نکند. متأسفانه به نظر می رسد این جداسازی تاکنون انجام شده است. آنهم علی رغم اینکه دولت های غربی همواره در نقش حافظ منافع اسراییل در عرصه های گوناگون ظاهر شده اند. جدا کردن حساب این دوستان قدیمی، دست تروریست های اسراییلی را برای کمک به جنتلمن های پشت میز مذاکره باز می گذارد. به این ترتیب با یک دشمن واحد باید در دو جبهه دیپلماتیک و امنیتی بجنگیم. مسئله ای که انرژی و تمرکز ما را می گیرد. چشاندن عواقب اقدامات اسراییل به متحدان غربی اش، می تواند آنها را در برابر اقدامات رفیقشان پاسخگو کند. اگر آمریکا و شرکای اروپایی اش، ایران را در اقدامات منطقه ای متحدانش شریک می بینند، متقابلا باید چنین منطقی را هم از سوی ایران بپذیرند.

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار