دکتر احمد توکلی در یادداشتی نوشت:
دوست و همکار بسیار عزیز دیده‌بانیام، آقای دکتر سعید کریمی، این پیام را برای من فرستاد: «جناب آقای دکتر توکلی، ضمن عرض سلام و احترام، پیام زیر را یکی از دوستان در مورد انتصاب آقای حسین قربان زاده به عنوان معاون وزیر اقتصاد و رئیس سازمان خصوصی سازی فرستاده است: آقای حسین قربان زاده تخصص مرتبط با حوزه خصوصی سازی را ندارند . ایشان حقوق خوانده و مطبوعاتی بوده اند در حالیکه فعالیت های مرتبط این حوزه، اقتصاد و صنعت است» این تذکر در پی انتشار مصاحبه نود اقتصادی با بنده داده شد. در آن مصاحبه گفته بودم: «آقای حسین قربانزاده فارغ التحصیل رشته حقوق است و از این نظر شاید بتواند به سازمان خصوصی سازی کمک کند. . . .. اما مطمئنا برای ریاست سازمان خصوصی‌سازی اگر افراد با تجربه‌تری بجای وی انتخاب می‌شدند، تاثیر بهتری بر عملکرد آینده سازمان داشت». در استقبال از تذکر این دوست خیرخواه و بسط موضوع، مطلب زیر قلمی شد.
سلام خدا بر شما و دوستی که بحمدالله مرا اهل ذکر شمرد و تذکری هدیه کرد. خصوصی سازی موفق مرهون وجود دغدغه عدالتخواهی و دانش و تجربه اقتصادی (کارایی، توزیع درآمد و بازارها)، حقوق(عمومی و خصوصی)، مهندسی صتایع، مهندسی تولید، مهندسی ماشین آلات کشاورزی، حسابداری صنعتی، . . است. روشن است که رئیس این سازمان، هر که باشد، حداکثر واجد یکی دو سه تا از این توانایی ها است. حسب مورد و شرایط، وزن ویژگی های مذکوردر توفیق سازمان تغییر میکند. به عنوان مثال، دردولت آقای رئیسی که خلع ید نخبگان سیاسی خائن و زرپرستان فاسد و مفسد که با پیوند نامیمون شان بخش زیادی از بنگاه ها را به چپاول بردند بازپسگیری اولویت دارد. بنابراین حقوق وزن بیشتری می یابد وانتصاب دکتر قربانزاده حقوقدان، بی مناسبت نیست به ویژه که همکاری موفق در مبارزه با انحصارات فساد انگیز با دیده بان نیز همکاری داشته است و در خردادماه سال ۱۳۹۶ از سوی سازمان دیده بان شفافیت و عدالت به عنوان تلاشگر برتر ماه انتخاب شد و لوح برگزیده این سازمان را دریافت کرد.
تأکید بنده بر انتصاب فرد مجرب تر از این حیث بود که حقوقدان با سابقه تری که در بازرگانی صنعتی نیز تجربه طولانی داشت و در کنار دیده بان در اکثر اعلام جرم های علیه نخبگان مال اندوز و زرپرستان مستظهر به قدرت آنان، حضور جدی داشت، و در عین حال تسلط بسیار بر فرایند خیانتبار واگذاری ها داشت، در دسترس وزیر محترم اقتصاد بود، ولی به هر دلیل، دکتر خاندوزی، به این ترجیح بلامرجح رسید. از این جهت انتقاد وارد است. دوست تذکردهنده به تجربه رسانه ای دکتر قربانزاده اشاره کرد. فرصتی پیش آمد تا من به یک ویژگی مهم دیگر برای کارکرد سازمان خصوصی سازی بپردازم. فساد سیستماتیک کشوراکنون شبکه ای شده و به مرحله خطیر نفوذ در مرا کز تصمیم سازی و تصمیمگیری رسیده ااست و در قانونی کردن فرایندهای پلشت خویش، به این در و آن در میزند. این صاحبان زر، پیوند خورده با زورمدارانِ مال اندوز با خریدن برخی از اصحاب رسانه و یا راه اندازی رسانه های بسیار، زر و زور را با سلاح تزویر مجهز میکنند تا بر انقلابیون غلبه یابند و مردم و بخش خصوصی صاحب صلاحیت را بترسانند. در این وضعیت، مقابله با لشکر حرامخوار ضد اسلام، ضد مردم و ضد ایران به سلاح رسانه به غایت محتاج است. تجربیات قابل توجه دکتر قربانزاده در عرصه رسانه، سرمایه ای است که برای مبارزه با صاحبان زر و زور و تزویر و قطع چپاول پیشین آنان و برای نشان دادن مشروعیت این حرکت ضروری است و مهمتر این که بدون کوشش تهاجمی رسانه ای به دزدان بی شرم و آزرمی که به نام سیاستمدار و فعال اقتصادی میدانداری میکنند، و دفاع کارساز رسانه ای از مشارکت مردم و بخش خصوصی و تعاونی وطنخواه و منصف در مدیریت و مالکیت بخش عمومی، خصوصی سازی نه به هدف کارایی دست می یابد و نه به هدف همسنگ کارایی، یعنی عدالت خواهد رسید. درعین حال، دیده بان شفافیت و عدالت برای کمال بخشی به توانایی های رئیس تازه نفس منتصب دکتر خاندوزی و جبران نارسایی های ناگزیر، شخصیت های مجرب را به یاری قربانزاده برمی انگیزید. تا انشاءالله جبهه مردم، جبهه ضد مردم را به هزیمت وادارد. به امید آن زمان.
احمد توکلی 5 شهریور 1400