همه کفن های جهان
برای قامت شهید معرکه کوتاه است
و تو- سرو بلند-
اگر نه شهید معرکه
مرد معرکه بودی
مرد معرکه های مردافکن
حیف بود بمیری
تویی که از شهادت سرشار بودی
و نام بلندت
معنای شهادت بود
آی مرد آفتاب پیشانی
میرلشکر غیرت
مرگ با هزار جامه هم که می آمد
باز جامه ای اندازه قامت تو نداشت
که مردان «رزم جامه» را
مرگی رزم گونه سزاست
سرخ سرخ
به نام جاودانه شهادت
که زندگانی جاوید است
و تو حیف بود بمیری
نه زمین مرگ تو را تاب می آورد نه زمان
تو باید شهید می شدی
تا آغاز نام سبز تو را
به خط سرخ بنویسند
شهید سپهبد علی صیادشیرازی
آفتابی که مرگ
- به اندازه کسوف هم حتی-
خاموشش نمی کند
حیف بود بمیری
تویی که هزاران مرد
به فرمان تو
تا شکوه شهادت پرکشیدند
حق تو شهادت بود
سرخ سرخ
زیبا و پرشکوه
زیبا و پرصدا
همچون اذان
تا به عالم خبر کند
شکوه شهادت را
که عشق هست
ایمان هست
جهاد هست
و شهادت هم هست...
همه کفن های جهان برای شهید معرکه کوتاه است
و همه آب های جهان برای غسل شهید معرکه «قلیل»
و تو اگرنه شهید معرکه
مرد معرکه های مردافکن بودی
ای سپهبد ارتش توحید
ای صیاد شیرازی...
