پزشکیان را در قامت نیابت رییس مجلس ببینیم

نگارنده این سطور نه در ستاد پزشکیان کار کرده است و نه حتی پزشکیان حقیر را می شناسد. اگر از او بپرسند محسن رضازاده کیست یقینا خواهد گفت نمیشناسمش.همین.
اما این بار می خواهم مساله ای را دردمندانه با رسانه های استان ، همکاران فرهیخته خود طرح نمایم. کار رسانه ای بسیار مقدس و مهم است. همچنانکه ریل گذاری این نظام حکومتی بسیار مهم است ، ریل گذاری افکار عمومی هم که کار ما رسانه ای هاست اهمیتی فراوانی دارد.

 

 

اینکه مواضع بسیاری از سایتها،  نشریات بومی اصولگرا و بعضا حتی اصلاح طلب با دکتر پزشکیان زاویه دارد امری طبیعی است. نه مذموم است و نه ذاتا بد. تفاوت سلیقه و حتی تفاوت در دیدگاه های سیاسی امری مشروع در قانون اساسی ماست.
اما نکته ای که اینجا به نظر می رسد بایستی بر آن تاکید نمود چشم نبستن بر واقعیت هاست.بدیهی است که  عمده بار پیشرفت کشور بر عهده قوه مجریه است. در این مساله اگر کسی  شکی داشته باشد باید نسبت به معلومات و دانش اجتماعی خود تردیدنماید.
اگر دولت بنا را براین بگذارد که فلان استان بایستی پیشرفت کند و لو به قیمت عقب ماندن سایر استان ها ، این امر محقق خواهد شد. هرچند نگارنده مخالف نگاه قومی قبیله ای به این کشور و منتقد چنین شیوه ای در پیشبرد امور  است  اما این فرض را برای پاسخ به استدلال کسانی طرح می نمایم که همواره شعار وا آذربایجانا سر می دهند.
عزیزان همکار
اگر بر شعار خود مصرید و میخواهید آذربایجان به حق طبیعی و تاریخی خود و بر حسب فرمایش رهبر انقلاب به تاجی و سروری ایران برسد چاره ای جز این نداریم که دست خود را از دست قوه مجریه کنار نگه نداریم.
از دعواهای سیاسی چند نماینده پر سرو صدا عبور کنیم.اینها حتی اگر هم شاخص کار نمایندگی باشد برای استان ها و شهرستان ها هیچ فایده ای در بر نخواهد داشت.این را بر اساس مشاهدات عینی خود می گویم.
 ورود به دعواهای سیاسی کلان کشور که اغلب هم ناشی از هواهای نفسانی و نه تابع تعقیب حق و حقیقت( که بعضا هم توسط رهبری به دعواهای بیخودی سیاسی تعبیر گردیده است) ، برای نمایندگان شهرستان ها جز اتلاف وقت ثمر دیگری ندارد. اگر مبنای سخن ما پیشرفت استان است بزرگترین ایثار و فداکاری یک نماینده را بایستی در تعامل با دولت و دستگاه های اجرائی سنجید و دید.
نائب رییس مجلس و منتقدان همیشگی
از اینها بگذریم. اخیرا با انتخاب مسعود پزشکیان به سمت مهم نائب رییسی مجلس دهم برخی از عزیزانی که به هرحال با این نماینده تبریز حساب های سیاسی و یا بعضا شخصی داشته اند به هر بهانه ای شروع به حمله های بعضا غضب آلودی می کنند. مثلا اگر در منطقه کجوار تبریز یایکی از محلات فقرنشین تبریز یک بقال محله ای گرانفروشی کند این عزیزان تیتر می زنند پزشکیان کجاست؟ چرا صدایش در نمی آید؟ چرا برای محمود صادقی (نماینده تهران) ساعت 1 نصف شب تلاش می کند اما اهالی کجوار را داخل آدم حساب نمی کند؟ و از این قبیل استدلالات....جالب اینجاست که این تیترها را همکارانی می زنند که در ماجرای فساد شهرداری و دستگیری برخی از اعضای شورای شهر و مسئولان شهرداری تبریز، روزه های سکوت طولانی ای گرفته بودند(هرچند می گفتند دستور دارند)
دوستان خبره
باور بفرمائید امروز پزشکیان فرصتی برای پیشرفت استان ماست از این مساله به سادگی نگذریم. اینکه صبح تا شب منتظر یک اتفاق سیاسی و حتی ورزشی و هنری و.. باشیم تا اینکه  متعاقبا ، با سرعت تمام فریاد پزشکیان کجاست و چه کرده است سر دهیم کاری جز مانع تراشی برای منافع استانی خود انجام نداده ایم.
یک نماینده بر اساس قانون اساسی حق دارد حسب دانسته ها و ظرفیت ها و بخصوص تشخیص های خود موضع بگیرد. موضوع استیضاح وزیر راه هم چنین است. اگر پزشکیان تشخیص داده است طرحی  را امضا نکند حتما برای آن استدلالی داشته است. از منظر حقیر حساب پزشکیان با سایر نمایندگان استان جداست. او نائب رییس اول مجلس است. او ملزم است با نگاهی ملی همه مسائل را تعقیب کند.
هرچند صراحت و شفافیت پزشکیان زبانزد عام و خاص است ونیاز به دفاع کسی ندارد. اما به شرط رعایت انصاف یقینا موضع گیری او در برخی موارد می تواند تبعات کشوری و حتی منطقه ای و بین المللی داشته باشد. و بر  همین اساس بنظر می رسد در مورد موضع گیری های پزشکیان بایستی اندکی بیشتر تامل کنیم تا خدای نکرده از مدار انصاف خارج نشویم.
حادثه قطار و وزیر بی کفیت


حادثه قطار وارتباط آن به بی کفایتی شخص وزیر مساله ای مشخص است  و کسی حق دفاع از عملکرد وزیر را ندارد. اما بایستی وقتی می خواهیم برای یک تصمیم سیاسی زمینه سازی بکنیم الزاما باید  به عواقب آن کار بیشتر فکر کنیم. استیضاح وزیر نهایتا می تواند آخوندی را چند ماه زودتر به خانه بفرستد. بعد از آن چه می شود؟تقریبا هیچ. شاید هم البته به خانه نرفت. هزاران شرکت و موسسه تودرتو در وزارتخانه وجود دارد که برای 40 سال خدمت هم چارت و مزایای فوق العاده دارند.
بد نیست از خود بپرسیم این همه وزرای راه  آمده و رفته . چه اتفاقی برای راه آهن جمهوری اسلامی ایران افتاده است؟
نمایندگان استان، اکنون با این حادثه قطار که افکار عمومی درگیر آن است  می توانند  وزیر را مجاب کنند تا اعتبارات راه آهن تبریز میانه را تامین کند. این پیشرفت یقینا موجب خوشحالی همه آذری ها خواهد بود و آرزوی دیرینه صنعتگران و تجار  استان را برآورده خواهد نمود.
هرچند هر اتفاقی بیفتد خون این جوانان زائر رضوی جبران نخواهد شد.

محسن رضازاده