یعقوب حاجی‌زهی|در فرهنگنامه ی کوهنوردی به آدمهایی که باهمدیگر کوهنوردی میکنند میگویند: همنورد...
چه اسم قشنگی همنورد، یعنی تمام پستیها، بلندیها، فرازها و نشیبها را در کنار هم درنوردیدن، پشت و پناه هم بودن، کنارهم و پا به پای هم راه رفتن، در رابطه با دیگران جنسیت نداشتن و جنسیت قائل نشدن، در سخت ترین مسیرها ودشوارترین گردنه ها هوای هم را داشتن.
همنوردها رفتارهای ویژه ای دارند که رویای کسانیست که میخواهند با همدیگر و در کنار هم زندگی کنند.
آنها همیشه حواسشان هست که تندتر از دیگران حرکت نکنند، حواسشان هست که یکی از دیگران جا نماند، حواسشان هست که یکی کم نیاورد، که یکی فشارش نیفتد، که یکی کم و کسر نداشته باشد.
همنوردی صرفا هم تیمی بودن در یک رشته ورزشی نیست، یک معرفت است، یک سبک زندگی است...
چه خوب میشد اگر آدمها به جای هموطن بودن، هم مذهب بودن، هم نژادبودن، هم جنس بودن، هم سر بودن می توانستند همنورد هم باشند در فراز و نشیب های زندگی